Mie-laa.com

Pat zei het nog zo, maar Mila trok zich er niks van aan en deed haar pappa z'n schoenen gewoon aan. Helemaal zelf!

Toen de aluminiminiumfolie een bal was geworden wilde Mila hem even proeven. Wij waren weer eens de spelbrekers, want we vonden dat geen goed idee. Als blikken konden doden...

Omdat Mila zulke knappe dingen kon doen met de aluminiminium folie vonden we dat ze wel een cadeautje had verdiend. Hier pakte ze het prachtige cadeautje uit.

Onze knapperd kan veel 'maken' met aluminiminium. Een ring, een armband en nog veeeel meer.

Gekke pappa Pat had Mila d'r beker gepimpt. Gelukkig kon ons dametje zo ook best drinken.

Mocht je wat over hebben: geld is altijd welkom. Mila stopt het wel in onze spaarpot!

Zo kun je ook je krentenbol eten. Netjes met een vork.

Erg fijn dat wij zo'n goede hulp in de huishouding hebben. Na het eten maakt miss Mila de tafel weer netjes.

Wat een verrassing vanmiddag: Pat en sMila stonden ineens naast mijn bureau. Ze kwamen me ontvoeren voor een gezellige lunch. Mila vond het hoge bedrijfsrestaurant met de vele buizen prachtig en sjanste volop met de knappe mannen in witte jassen. Natuurlijk mocht Mila m'n LUMC-pas om en de foto op deze pas kreeg een paar lekkere dikke smakkerds van ons lieve prinsesje. Op deze manier wil ik elke werkdag wel lunchen!



Natuurlijk is Mila ook weer even gekeurd door mijn collegae, dat vond mevrouwtje best een beetje spannend. Het oordeel: goed gekeurd! Gelukkig.

Ons dondersteentje wilde graag naar buiten. Ze besloot snel naar buiten te glippen en de deur dicht te duwen. Dat ze daarna de deur niet open kreeg en niet zo makkelijk meer naar binnen kon had ze van te voren niet bedacht. Met haar geklop ging de deur ook niet open, maar het leek haar niet veel te doen. Ze ging gewoon met haar speelgoed in de weer.

Met de speen van pop Tinie in haar mond, de zonnebril van nichtje Robin op en zittend in de poppenbuggy lijkt Mila net een pop. Ze is ook een lief poppekindje. Wel een beetje een gekke!

Oma Joke en opa Piet hebben een mooie buggy voor Tinie de pop. Grappige opa wilde wel eens proberen of Mila ook in de buggy paste. En ja hoor, dat ging prima. Zelfs zo prima dat Mila-tje er niet meer uit wilde. Vind je het gek, ze werd fijn rondgereden.

Ik had vier redenen om deze foto's te maken:

1. Mila is zo'n mooi meisje.
2. Het speldje in Mila d'r haar stond zo schattig.
3. Mevrouwtje is gevallen en heeft een blauwe plek op haar wang (zie je hem?).
4. Ze zat er zo lief bij met al d'r vingers in d'r mond.

Genoeg redenen? Ik kan er nog wel een paar bedenken hoor ;-)

Mila had tijdens de BBQ het beste plekje gevonden en uiteraard was ons klimgeitje zelf op de bank geklommen.

Het trappetje van de glijbaan opklimmen is nog een beetje lastig, maar dat weerhoudt Mila er niet van de glijbaan op te komen. Ze klimt er gewoon vanaf de andere kant op, om zich daarna weer te laten glijden.

Nieuwe dingen ontdekken en onderzoeken vindt Mila geweldig. Toen ik de trommel met elastiekjes en speldjes voor d'r neus zette kon ze dan ook haal lol op.

Het maken van twee staarten bij Mila vind ik een heel karwei. Natuurlijk moet de scheiding netjes recht en in het midden zitten, moeten de staartjes even groot zijn en moeten ze op dezelfde 'hoogte' zitten. En dat terwijl Mila op haar hardst heen en weer beweegt omdat ze dat gefriemel maar niks vindt. Vandaag zat ons knappe meisje geduldig stil en waren de staartjes goed gelukt. Voordat ons draakje ze er weer uit trok tenminste...

Mila-tje vraagt ons meerdere keren per dag of ze mag 'kijken?'. Ze weet inmiddels dat ze op een bepaalde afstand van de tv moet zitten (in plaats van met haar neus op het beeldscherm te staan). Het beste plekje hiervoor is tegen de tafel aan. Ook als de televisie nog niet aanstaat gaat ze onder een luid 'kijken? kijken?' alvast op dat plekje zitten. Erg schattig, maar als we zeggen dat dit niet mag dan protesteert mevrouwtje duidelijk. Tja, helaas kan ze niet altijd haar zin krijgen. Op deze foto mocht Mila wel naar het kassie kijken en zit ze netjes op het juiste plekje. Lief hè?

Na een tijdje lopen in de Efteling vroegen Pat en ik ons af waarom de mensen zo naar ons staarden. Natuurlijk zijn we dat wel gewend met zo'n mooi meisje aan onze zijde, maar het viel ons op dat het deze dag nog mee was dan normaal. Toen we Mila eens goed bekeken snapten we het ineens. Ons meisje was niet alleen beeldschoon, ze was ook nog eens de coolste in het hele park. De stiekemerd had haar pappa z'n zonnebril uit de tas gevist en gluurde vanachter de donkere glazen naar de grote reus. Om meer jaloerse blikken te voorkomen hebben we de zonnebril maar weer snel opgeborgen.

Ook in de Efteling bleek Mila het liefste meisje van de hele wereld!

Vroeger vond ik de carrousel met bewegende paarden in de Efteling helemaal ge-wel-dig. Toen we deze attractie nu zagen konden Mila en ik hem natuurlijk niet overslaan. Helaas was, zoals wel vaker, mijn gedachte rooskleuriger dan de werkelijkheid: de carrousel draaide best een beetje hard en ook de bewegingen van de koets waren niet mis. Mila greep me dan ook stevig vast en vroeg zich af waar haar mams haar nu weer in had meegesleept. Ook ik was blij toen ons ritje erop zat.

Maar... we hebben er wel een mooie foto aan overgehouden!

Het maakt dierenvriendinnetje Mila niet uit of een dier nu op een foto in een boek staat, in het echt in de wei loopt of dat het een nep exemplaar in de Efteling is. Ze vindt ze allemaal lief en ze krijgen allemaal een kusje. Dat vinden wij dan weer lief!

Vandaag waren we met z'n 3-tjes vrij. Sowieso al erg fijn, helemaal leuk omdat we een dagje Efteling in de planning hadden en het weer ons goedgezind was. We hebben ons prima vermaakt in de sprookjesachtige omgeving. Mila-tje was wel een beetje misselijk nadat ze in de Python had gezeten, maar gelukkig hadden we een schoon setje kleding bij ons.

Aan het einde van de dag hebben we een klacht ingediend bij de directie: die rode paddenstoelen kunnen natuurlijk echt niet bij Mila d'r roze outfit. Hopelijk wordt onze klacht serieus genomen en zijn de paddenstoelen de volgende keer dat wij in Kaatsheuvel zijn geschilderd ;-)

Deze gave stappers wil ons prinsessenkindje maar al te graag aan!

Mila-tje vraagt ons meerdere keren per dag of ze mag 'kijken?'. Ze weet inmiddels dat ze op een bepaalde afstand van de tv moet zitten (in plaats van met haar neus op het beeldscherm te staan). Het beste plekje hiervoor is tegen de tafel aan. Ook als de televisie nog niet aanstaat gaat ze onder een luid 'kijken? kijken?' alvast op dat plekje zitten. Erg schattig, maar als we zeggen dat dit niet mag dan protesteert mevrouwtje duidelijk. Tja, helaas kan ze niet altijd haar zin krijgen. Op deze foto mocht Mila wel naar het kassie kijken en zit ze netjes op het juiste plekje. Lief hè?

Ondanks dat chocolade niet Mila d'r favoriet is (raar maar waar), had ze bijzonder veel plezier met het leeg lepelen van Pat z'n chocoladetoetje. Mila heeft zelf een lief toetje!

Zaten we lekker buiten, kregen we toch de schrik van ons leven! We moesten er een tijdje van bijkomen...

Van oma Agathe heeft onze mini-Pat een heel mooi boek gekregen met foto's van 1001 poezen. Dat dit een succes is kun je in dit filmpje zien.

Natuurlijk heeft Mila weleens een likje van ons gekregen, maar helemaal zelf heeft ze nog nooit een ijsje gegeten. Tot vandaag. Omdat er weer een kies doorkomt (tot bloedens toe, heel zielig) leek het ons voor Mila lekker iets kouds te eten. We bedachten ons dat we nog een waterijsje in de vriezer hadden en gaven deze aan haar. Heel gek, maar mevrouwtje wist precies wat hiermee moest gebeuren. Net als haar pappa houdt Mila niet zo van vieze handen, maar het viel niet mee om geen plakhanden te krijgen ;-)

Vanavond aten wij spruitjes. Omdat Mila die niet zo lekker vindt hadden we voor haar een paar patatjes en een stukje frikadel geregeld. Onze snoepsmoel heeft lekker zitten smullen!

Nu Mila kan lopen leek het ons een mooie tijd een loopauto voor haar te kopen. Tijdens onze speurtocht vonden we dit prachtige exemplaar. Gelukkig vond Mila hem ook erg mooi. Toen ze hem zag begon ze te lachen, klom er gelijk zelf op en reed/liep met hoge snelheid weg.

We moeten een beetje op gaan passen met wat we zeggen en doen, want Mila-tje praat en doet alles na. Hier een mooi voorbeeld.

Meestal hebben we veel pret!

Mila houdt ervan om haar paps op z'n tenen te trappen, het liefst heel lang...

We wilden Mila d'r nieuwe slippers graag even showen aan oma Agathe. Toen we ze bij haar aantrokken riep ons slimpie heel enthousiast 'Buiten, buiten!' (Ze zei het echt!! Daar zijn dan weer geen beelden van...) en liep daarbij richting de achterdeur. Ondanks de miezer stapte ze flink naar buiten om lekker even te petsen op het water op de tafel. Gelukkig deed Pat fijn mee. Het grootste deel van het water was al voor dit filmpje van water gepetst ;-)

Kijk deze hippe slippers eens! Helemaal uit Italië. Mila-tje vindt ze prachtig en wil ze graag aan.

En wij maar doorgaan en doorgaan... Maar Mila werd een beetje moe en dat was te merken. We hebben mevrouwtje maar snel onder de wol gestopt.

Wij kunnen natuurlijk niet genoeg krijgen van onze lopende knappe meid. Mila was inmiddels wel een beetje moe na een drukke dag op het kinderdagverblijf.

Sinds een maand of twee kan Mila een paar stapjes los. Tussen ons in, maar ook bijvoorbeeld van de bank naar de tafel. Sinds ze dit kan lijkt het wel alsof ze de interesse in het lopen heeft verloren. Alsof ze wil zeggen 'Ik kan dit nu toch?'. Ook als we het lopen 'oefenden' vond ze het na twee keer heen en weer tussen ons in wel weer genoeg geweest en ging ze kruipend verder. Nadat Mila de afgelopen weken niet zo heel gezellig was (of misschien beter: over het algemeen niet te genieten), wat wij wijten aan een combinatie van doorkomende tanden en kiezen en een sprongetje in haar ontwikkeling, is ons draakie (ook wel drakie) deze week weer de liefste en gezelligste van de hele wereld. De zeur-periode is niet voor niks geweest want vandaag liep Mila ineens meer dan een paar stapjes los! Uiteraard hebben we dit snel vastgelegd. Is ze niet ge-wel-dig?

Ons prinsesje was al dat gelach een beetje beu. Ze zat daarom te piepen en gooide haar hoofd naar achteren om dit aan te geven. Toen Pat dit na deed om te laten zien hoe stom dat eigenlijk is, zag Mila dat ook in. Het gevolg: nog een paar keer dezelfde beweging en weer een gezellige lachbui. Het is toch zo'n vrolijke boel bij ons!

Wat Mila d'r gekke pappa kan, kan Mila natuurlijk ook. Misschien zelfs nog beter.

Mila-tje heeft meestal niet veel nodig om in lachen uit te barsten. Helemaal niet als haar pappa erbij is betrokken, want die is namelijk zooooo grappig. Iets in de lucht gooien is in dit geval genoeg voor een heerlijke lachpartij.

Vandaag heeft Mila (samen met haar nichtjes) voor het eerst gezwommen in het peuterbadje van het PWA-bad, het prachtige en door ons zeer geliefde buitenbad waar we vijf minuutjes lopen vandaan wonen. Het was behoorlijk druk en het water was een klein beetje koud, maar we hebben genoten van het water, de zon en elkaar ;-). Laat die zon maar komen voor meer van deze gezellige middagen!